بررسی کاهش عوامل بوزا از تصفیه خانه های فاضلاب شهری به روش بیوفیلتراسیون

بیوفیلتراسیون یک فن­آوری جدید جهت کنترل آلاینده­های هوا با قیمت پایین، بازدهی بالا، عملکرد ساده و عدم ایجاد مواد زائد است. هدف از این پژوهش، بررسی قابلیت حذف و یا کاهش عوامل بوزا با سیستم بیوفیلتراسیون جهت افزایش ایمنی و سلامت پرسنل تصفیه­خانه بود. در این پژوهش، از راکتور بیولوژیکی ستون بیوفیلتر با قطر داخلی ۱۴ و طول cm ۹۵  به مدتmonth  ۱۲ در مجاورت حوضچه تغلیظ لجن در دمای محیط جهت کاهش بو استفاده شد. غلظت گاز سولفید هیدروژن، گاز آمونیاک، غلظت ترکیبات آلی سولفوره و غیره مورد اندازه­گیری قرار گرفت. جهت ایجاد شرایط مناسب برای رشد تعداد بیومس در بستر بیوفیلتر از عناصر مغذی استفاده شد. نتایج نشان داد که راندمان حذف هیدروژن سولفید در زمانماند بستر خالی ۳۰ وs  ۱۵ بالاتر از ۹۷% و برای آمونیاک در زمانماند بستر خالی ۳۰، ۱۵ و s۱۰ بالاتر از ۹۶% بود. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که عامل انتشار بو در تصفیه­خانه فاضلاب شهری گازهای H۲S و NH۳ بوده و سیستم بیوفیلتراسیون قابلیت حذف بالغ بر ۹۵% ترکیبات مولد بو را دارد. روش بیوفیلتراسیون غلظت H۲S و NH۳ را از هوای تصفیهخانه به کم­تر از حد مجاز و مطابق با استاندارد سازمان حفاظت محیطزیست رسانده و بنابراین برای ارتقای ایمنی و بهداشت پرسنل مناسب می­باشد.

بررسی کاهش عوامل بوزا از تصفیه خانه های فاضلاب شهری به روش بیوفیلتراسیون Keywords:

آمونیاک , ایمنی و سلامت پرسنل , بیوفیلتراسیون , ترکیبات مولد بو , هیدروژن سولفید