اثربخشی آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دیسترس اخلاقی و تابآوری پرستاران: یک مطالعه آزمایشی

مقدمه: از بین افراد شاغل در مراکز درمانی، پرستاران بیشترین فشارکاری را متحمل میشوند، لذا انجام مداخلات روان درمانی در این گروه شغلی میتواند مفید واقع شود. بدین منظور هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر آشفتگی اخلاقی و تابآوری پرستاران میباشد. مواد و روشها: در این مطالعه جامعه آماری شامل ۳۰ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان امام سجاد (ع) ناجا تهران بود که از دو گروه آزمون و کنترل به تعداد ۱۵ نفر در هر گروه استفاده شد. روش کار از نوع کارآزمایی بالینی بود. پس از بررسی دو مولفه آشفتگی اخلاقی و تابآوری به وسیله پرسشنامههای مربوطه، ۸ جلسه مداخله ۵/۱ ساعت برگزار شد. پرسشنامهها در سه مرحله پیش آزمون پس آزمون و پیگیری سه ماهه توسط کلیه شرکت کنندگان تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل آماری دادهها نیز از روش تحلیل واریانس با اندازههای مکرر استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به صورت معناداری باعث کاهش میزان آشفتگی اخلاقی و افزایش تاب آوری، در مقایسه با گروه کنترل، شد (P<۰/۰۵). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان میدهد که آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش میزان آشفتگی اخلاقی و افزایش تابآوری پرستاران موثر میباشد.

Keywords:

Group training , Acceptance and Commitment Therapy , Moral Distress , Resiliency , Nurses , آموزش گروهی , درمان پذیرش و تعهد , آشفتگی اخلاقی , تاب آوری , پرستاران