سازگاری الکترومغناطیسی در سامانههای فضایی (بخش اول)

سازگاری الکترومغناطیسی (EMC) یکی از مباحث ویژه در علم مهندسی الکترونیک و مخابرات است و عملکرد صحیح سیستمها منوط به رعایت الزامات مربوط به آن است. این موضوع در سامانه‏های فضایی اهمیت مضاعفی پیدا می‏کند. در این مقاله، بخش اول یک نوشتار دو قسمتی پیرامون مبحث سازگاری الکترومغناطیسی در سامانه‏های فضایی ارائهشده است. اهمیت و ضرورت پرداختن به این موضوع و لزوم در نظرگرفتن ملاحظات مربوطه از ابتدایی‏ترین فازهای طراحی بیان شده است. همچنین، به حوزه‏های مختلف EMC، از جمله به منابع نویز، روشهای انتقال نویز و روشهای ایمن‏سازی در برابر آن اشاره شده است. علاوهبراین، مهمترین استانداردهای جهانی در حوزه EMC و بهطور خاص استانداردهای نظامی و فضایی معرفی شده‏اند. در نهایت، اقدامات سیستمی مورد نیاز و ملاحظات و توصیه‏های طراحی در سطح سیستم ارائه شده‏اند. این موارد شامل روشها و ملاحظات زمین‏سازی، مسائل مربوط به حفاظ‏سازی (شیلدسازی)، از جمله اثربخشی حفاظ، پدیده تشدید، جاذبها و درزبندهای EMC و ملاحظات مربوط به «کابلها و کانکتورها» است.

Keywords:

سازگاری الکترومغناطیسی , سامانه‏ های فضایی , استانداردهای سازگاری الکترومغناطیسی , طراحی سیستمی