بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر رفتار سازگارانه کودک عقب مانده ذهنی خفیف

پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان اثربخشی آموزشی مهارتهای اجتماعی بر رفتار سازگارانه کودک عقب مانده خفیف انجام شده است. پژوهش انجام شده از نوع مطالعه موردی ABAB) می باشد و آزمودنی ما یک دختر جوان با سن 22 ساله و 8ماهه است. که بر پایه آزمون هوش وکسلر بزرگسالان هوشبهری معادل 58 تا 62 دارد که، عقب ماندگی ذهنی خفیف تشخیصداده شده است و دارای سطوح سازگاری پایین در خرده مقیاس مهارتهایزندگی روز مره ومهارت اجتماعی شدن مقیاس واینلند با نمره خام 69 در گروه سنی 20 الی 25 سالگی معادل بهره اجتماعی 3/4 سالگی می باشد. سپسآموزش مهارت اجتماعی بمدت 2ماه در 15 جلسه آموزشی برای آزمودنی اجرا شد. و در پایان دوره آموزش آزمودنی دوباره به کمک ابزارهای یاد شده ارزیابی شد. داده های بدست آمده نشان می دهد که آزمودنی پس از پایان جلسات آموزشی بهبود معنا داری را در زمینه رفتار سازگارانه مورد نظر آزمونگر (مجموعه مهارتهای زندگی روزمره و مهارت اجتماعی شدن) پیدا کرده است بررسی پیگیری نیز نشان داد که بهبود بدست آمده از اموزش ، 2ماه پس از پایان آموزش همچنان حفظ شده است.

Keywords:

مهارتهای اجتماعی , عقبماندگی ذهنی خفیف (آموزش پذیر) , رفتار سازگارانه