کاهش تخریب های زیست محیطی در پروژه ابوالحیات- دشت ارژن

انسان به عنوان خلیفه خدا بر روی زمین، مامور به عمران و آبادانی زمین گردیده و از طرف دیگر مسئولیت حفظ و حراست از منابع طبیعی و بهبود محیط زیست خود و سایر جانداران را به عهده دارد. برنامه های طرح و توسعه در فعالیتهای عمرانی باید به گونه ای باشد که کمترین تخریب زیست محیطی را ایجاد کند. این تحقیق با مطالعات کتابخانه ای، بهره گیری از تجربیات و نظرات خبرگان، مهندسان، مدیران، کارشناسان پروژه، کارفرما و مهندسان مشاور پروژه قطعه یک باند دوم محور دشت ارژن – ابوالحیات انجام شده است. تحقیق حاضر بر اساس هدف از نوع کاربردی میباشد که داده های آن، از مطالعات میدانی و تجربی در پروژه حاصل شده است. هدف از این تحقیق، کاهش میزان تخریب محیط زیست، تسریع در بهره برداری پروژه، افزایش ارزش کسب شده، افزایش ضریب امنیت مسیر و قابلیت استفاده از تونلهای احداثی در زمان بحران و پدافند غیرعامل می باشد. طی این تحقیق، مطالعاتی جهت ایجاد کمترین تخریب در پوشش گیاهی منطقه، محیط زیست و کاهش بریدن درختان کوهستانی، انجام شد و با مسیر پیشنهادی و مصوب طرح اولیه مقایسه گردید. سرانجام پس از تحقیقات میدانی، ملاحظات زیست محیطی، اعتبارات پروژه، متره وبرآورد، آنالیز قیمت، تجزیه وتحلیل و مقایسه نتایج، به کارگیری ترکیبی از تونل و ترانشه روباز به عنوان جایگزین طرح مصوب اولیه، مورد پذیرش مشاور و کارفرما قرار گرفت.

Keywords:

محیط زیست , پروژه , مهندسی , تونل-