اثربخشی زوج درمانی شناختی-رفتاری گروهی بر صمیمیت زناشویی زوجین جوان

فقدان صمیمیت در روابط زوجین، ازدواج آنها را بی ثبات نموده است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی شناختی رفتاری گروهی بر صمیمیت زناشویی زوجین جوان انجام شده است. طرح این پژوهش، نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری با دو گروه آزمایش و کنترل است. جامعه آماری پژوهش را کلیه زوجین جوان متقاضی طلاق که ۵ ماهه نخست سال ۹۸ جهت اختلاف زناشویی به دادگاه مراجعه و به مرکز مشاوره آوای درون تهران ارجاع داده شدند، تشکیل می داد. نمونه آماری مورد نیاز این پژوهش که با استفاده از نمونه در دسترس انجام گرفت، به صورت تصادفی، انتخاب شدند. زوجین به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۰) زوج ) و گروه کنترل ۱۰) زوج ) قرار گرفتند. زوج درمانی شناختی رفتاری، برای گروه آزمایش در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا و گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه صمیمیت ازدواج بود. نتایج نشان داد که تفاوت میانگین های تعدیل شده پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری معنادار F=۳۴/۱۶۸،P=۰/۰۰۰۵ و فرضیه پژوهش تایید گردید یعنی زوج درمانی شناختی رفتاری گروهی بر صمیمیت زوجین جوان تاثیر دارد و ۸۷ درصد واریانس نمرات کل باقی مانده متاثر از زوج درمانی شناختی رفتاری می باشد. میزان توان آماری نیز یک بود که حاکی از میزان دقت در کشف تفاوت های معنادار و حجم نمونه مناسب بود. در نهایت اجرای این روش مداخله آموزشی و درمانی را برای بهبود روابط زوجین و اقدامات لازم جهت پیشگیری از مشکلات زناشویی، ارتباطی و عملکردهای مختلف خانواده توصیه می گردد.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , زوج درمانی , صمیمت زناشویی