ملاحظات انتقادی مارکس گرایی نوین در تحلیل مارکس گرایی سنتی در هنر با مطالعه موردی آثار هنری باربارا کروگر

مارکس گرایی سنتی در هنر، تا قبل از ظهور دوره مارکس گرایی نوین، واجد ماهیتی تقلیل گرایانه و گاه خرده جویانه بود. منتقد مارکس گرا به جای بسط دامنه درک خواننده از هنر، تنها بر یک صورت (فرم) مثلا واقع گرایی (رئالیسم) اصرار می ورزید؛ در حالی که از منظر مارکس گرایی نوین، تاریخ به عنوان زمینه کار هنر و امری که در کار هنر، حضور اساسی ندارد و تنها گاهی خودی می نمایاند، نیست. هنر با ایجاد محیط اجتماعی خود، لحظات تاریخی خود را نیز پدید می آورد. همان طور که لحظات تاریخی صورت ها (فرم) با لحظات تاریخی تحولات اجتماعی مصادف نیست، همان طور هم محیط اجتماعی زیبایی شناسانه با محیط اجتماعی جامعه شناسانه متفاوت است و نباید این دو را با هم یکی انگاشت. محیط اجتماعی به مثابه یکی از عناصر آفرینش هنری نه از نظر ارزش تصویری بلکه از نظر ارزش تبیینی، مورد مطالعه قرار می گیرد؛ یعنی از جنبه های حاشیه ای جامعه شناسی یا تاریخی، که جهت گیری جامعه شناسی داشته باشد، در گذشته و به تفسیری زیباشناسانه که بعد اجتماعی را به عنوان یک عنصر هنری در خود متصل کرده باشد، خواهیم رسید. اهداف اصلی تحقیق: رعایت اعتدال در نگاه میان دیدگاه های عرض مدار (که بعد اجتماعی هنر را پاس می دارند) با مقتضیات دوره معاصر است. تحقق و اثبات عملی این مسئله در نحوه ارائه آثار کروگر به مثابه هنرمند متعهد نسبت به جامعه خویش که در دغدغه های جوامع، سهیم است و در نتیجه، نقش تاریخی خود را به عنوان هنرمند به اثبات می رساند و باعث پیشرفت تاریخی هنر به سهم خویش می شود. گسترش دانش نظری، تحلیل وضعیت گذشته تاریخ هنر، ارائه راه حل های جامعتر با توجه به اوضاع اجتماعی در دوره معاصر، کمک به بهبود روش های آموزشی از دیگر اهداف است. نوع تحقیق از نظر ماهیت و روش: توصیفی تحلیلی در شاخه نظری است

Keywords:

تاریخ فرهنگی هنر , فرهنگ دیداری , شالوده شکنی هویت