بهینه‏ سازی محیط کشت برای افزایش تولید گاما- لینولنیک اسید توسط موکور همیلیس

مقدمه: گاما- لینولنیک اسید یک اسید چرب ضروری در تغذیه انسان است. در پژوهش حاضر، تولید گاما لینولنیک اسید توسط قارچ موکور همیلیس ۵۲۹۲ PTCC در تخمیر غوطه‏وری ارزیابی شد. مواد و روش‏‏ ها: متغیرهای تخمیر بر اساس طراحی فاکتوریال نسبی انتخاب و سپس، از طریق روش طراحی فاکتوریال کامل بهینه‏سازی شدند. چهار متغیر معنادار گلوکز، پپتون، آمونیوم نیترات و اسیدیته برای مطالعات بهینه‏سازی انتخاب شدند. طراحی به طور کلی ۱۶ مرحله را شامل شد که مراحل در دو سطح برای هر متغیر با ۳ تکرار در نقطه مرکزی انجام شد. نتایج: تحلیل واریانس و نقشه پاسخ سطح ۳ بعدی اثرات نشان داد که متغیرها عامل‏های معنادار همراه با سهم معناداری برای پاسخ بودند. نتایج نشان داد که انجام تخمیر در شرایط اپتیمم (غلظت ۱۰۰ گرم بر لیتر گلوکز، ۱گرم بر لیتر پپتون، ۱ گرم بر لیتر آمونیوم نیترات و اسیدیته ۵/۴) تولید گاما- لینولنیک اسید را تا ۷۰۹ میلی‏گرم بر لیتر افزایش می‏دهد. بحث و نتیجه‏ گیری: نتایج این پژوهش مشخص کرد که بازده بالای گاما- لینولنیک اسید می‏تواند در محیط کشت ساده در غلظت‏های بالای گلوکز و آمونیوم نیترات، غلظت پایین پپتون و اسیدیته اسیدی توسط قارچ موکور همیلیس ۵۲۹۲ PTCC به‏دست آید. شرایط ساده و کم هزینه بهینه‏سازی محیط کشت برای تولید گاما- لینولنیک اسید می‏تواند در مقیاس بالاتر برای صنایع دارویی و غذایی به کار برده شود.

Keywords:

بهینه‏ سازی , گاما- لینولنیک اسید , تخمیر , طراحی فاکتوریال , گاما , لینولنیک اسید , موکور همیلیس