مدلسازی خطای بصری«تغییر اندازه در مناظر شهری» بر ادراک نقاط کانونی شهر، مطالعه موردی: کریدور بصری پیادهراه آیتالله طبسی به حرم مطهر امام رضا (ع)

رویتپذیری نقاط کانونی، حاصل اطلاعات تصویری بر شبکیه چشم و چگونگی ادراک فرم است. تدوین اصول رویتپذیری نقاط کانونی، مستلزم شناخت فضای بصری در «بعد افق» و «بعد فاصله» و سیگنالهای محیط زمینهای است. سوال اصلی این پژوهش این است که چگونه میتوان با محاسبه خطای بصری و تاثیرات عناصر پیشزمینه (مزاحم)، نقاط کانونی (نشانه شهری) را جانمایی کرد؟بهطور کلی هدف این پژوهش، تدوین روشی است که با استفاده از آن میتوان بهوسیله شیوه آرایش ابنیه و طراحی فضای شهری و معماری، بر رویتپذیری نقاط کانونی شهر افزود. این پژوهش از نظر ماهیت و روش علی و از نظر هدف، توسعهای است. جهت سنجش ارتباط میان ساختار کالبدی، ادراک بصری و محاسبه میزان خطای بصری، از مدلسازی هندسی و تکنیک واقعیت مجازی، استفاده شد. نمونه موردی نقطه کانونی و نشانگر حرم مطهر رضوی و ساختمانهای پیادهراه «آیتالله واعظ طبسی»، با نرمافزار sketch up، مدلسازی شد.  نتایج پژوهش نشان داد که نقطهای (M) در کریدور بصری نقطه کانونی وجود دارد که در آن براساس دید دوچشمی، ارتفاع نقطه کانونی و نشانگر، برابر، و قبل از M ارتفاع نقطه کانونی بزرگتر و بعد از آن کوچکتر ادراک میشود. از این رو براساس محاسبات هندسی موقعیت نقطه M با توجه به ارتفاع نقطه کانونی- نشانگر و فاصله نقطه کانونی تا نشانگر مدلسازی شد و صحت آن با توجه به تکنیک واقعیت مجازی، پیادهراه آیتالله واعظ طبسی به سمت حرم مطهر امام رضا(ع)، مورد تایید قرار گرفت. از این رو، چیدمان نشانههای شهری باید متناسب با این موضوع در فضای شهری صورت گیرد.

مدلسازی خطای بصری«تغییر اندازه در مناظر شهری» بر ادراک نقاط کانونی شهر، مطالعه موردی: کریدور بصری پیادهراه آیتالله طبسی به حرم مطهر امام رضا (ع) Keywords:

خطای بصری , رویتپذیری , نقاط کانونی منظر شهری , میدان دید , عمق و فاصله ادراکی