تاثیر سطح تحصیلات بر احتمال مالکیت مسکن: مقایسه بین دورهای (مطالعه موردی: شهر تهران)

  از آنجا که مسکن برآوردکننده یک نیاز اجتماعی است، در بازار مسکن علاوه بر عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی نیز موثرند. تغییرات وسیع اقتصادی و اجتماعی طی سالهای گذشته مستلزم بررسی عوامل تعیینکننده مالکیت مسکن بوده و تعیین این عوامل موثر میتواند راهنمای خوبی برای برنامهریزان و سیاستگذاران باشد. همچنین از آنجا که طول سالهای تحصیل و صرف هزینههای مختلف توسط فرد و جامعه برای تحصیل، توقع سطوح زندگی بالاتر به ویژه مسکن مطلوبتر را ایجاد میکند، بررسی میزان تاثیرگذاری افزایش سطح تحصیلات بر نوع مالکیت مسکن (ملکی یا استیجاری) و ارزیابی روند این تاثیر در طول زمان از اهمیت قابلتوجهی برخوردار است. با توجه به اینکه، حدود یک پنجم دانشآموختگان کشور در استان تهران ساکن هستند، این اثرات برای تهران قویتر و بررسی آن مهمتر است. همسو با مدلهای توسعه یافته بازار مسکن که در آنها بر نیاز به فهم بیشتر درباره فرآیند تصمیمسازی مصرفکننده و اهمیت فزاینده ویژگیهای اثرگذار بر درک رفتار خانوار تاکید میشود، این مطالعه با استفاده از مدلهای لاجیت و پروبیت به بررسی اثر خصوصیات اقتصادی- اجتماعی خانوار با تاکید بر تحولات تحصیلی سرپرست خانوار بر مالکیت مسکن در سالهای ۱۳۷۶، ۱۳۸۱ و ۱۳۸۶ و در نهایت ارائه نتایج براساس مدل منتخب پرداخته است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که خصوصیات اقتصادی-اجتماعی خانوار اثر معنیداری بر مالکیت مسکن دارند و رابطه سطح تحصیلات سرپرست خانوار و مالکیت مسکن منفی است. از سال ۱۳۷۶ تا سال ۱۳۸۱، کاهش تاثیر منفی سطح تحصیلات بر مالکیت مسکن ثبت شده است، اما این تاثیر منفی در سال ۱۳۸۶، تشدید میشود. 

Keywords:

مالکیت مسکن , تحصیلات , پروبیت , لاجیت , تهران