جدال حقوقی درتنگه هرمز

تنگه هرمز آبراه کم عرضی است. که ایران و عمان را از یکدیگر جدا کرده و خلیج فارس را به دریای عمان وصل می کند. عرض این تنگه در تنگ ترین نقطه تنها ۳۳ کیلومتراست. اما کریدور دریایی تنها ۳ کیلومتر برای عبور کشتی ها بصورت رفت و برگشت است. حدود ۱۷ میلیون بشکه نفت از مجموع ۱۰۰ ملیون نفت تولید شده در جهان از این تنگه به کشورهای دیگر صادر می شود. کشور های حاشیه خلیج فارس که حدود ۹۰ درصد از تولید نفتی خود را اجبارا از این تنگه به کشورهای دیگر صادر می کنند. عبارتند از ایران، عراق، کویت، عربستان، امارات، بحرین و قطر، و بخاطر همین مسئله تنگه هرمز برای اقتصاد جهان و کشورهای صنعتی دارای اهمیت ژئوپولتیکی ویژه ای است. عدم امنیت کشتی رانی در این تنگه موجب ضررهای اقتصادی تاثیرگذاری هم برای کشورهای صادر کننده نفت در خلیج فارس و هم برروی انرژی جهان می گذارد. از قوائد حاکم بر این تنگه می توان از کنوانسیون ۱۹۵۸ که مسئله مهم آن عبور بی ضرر می باشد نام برد. و کنوانسیون ۱۹۸۲ که مسئله مهم آن را می توان حق ترانزیت بین المللی نام برد. بخاطر اهمیت ویژه این تنگه بررسی کنوانسیون ها و حقوق کشورهای همسایه و تاثیر آن در قیمت گذاری نفت در دنیا داری اهمیت ویژه ای است. و همیشه بر سر این مسئله درگیری های حقوقی بین ایران و همسایگان از یک طرف و ایران با قدرت های بزرگ در طرف دیگر بوده است.

Keywords:

کنوانسیون ۱۹۵۸ , عبور بی ضرر , کنوانسیون ۱۹۸۲ , حق ترانزیت از تنگه , خلیج فارس , تنگه هرمز