سبک زنانه در متون لالایی

زبان بازنمای قواعد عامتر اجتماع است که در آن طبقات و دستههای مختلفی زندگی میکنند از این رو با شناخت خصوصیات زبان دوجنس، میتوان آن دو را از هم تمییز داد. لالاییها، یکی از انواع ادبیات منظوم عامهاند که درواقع آنها را باید متونی کاملا زنانه بهحساب آورد. بررسی سبکی متون زنانه با روشهای زبانشناسی برای حصول خصوصیات و شاخصههای گونه زبانی زنانه و درنتیجه نقد علمی این آثار، اهداف اصلی سبکشناسی زنانه را تشکیل میدهند. این جستار در چارچوب تحلیل فمینیستی قصد داشته تا سطوح مختلف زبانی و فکری لالاییهای عامیانه را سبکشناسی کند. در این پژوهش با بهرهگیری از روش توصیفی _ تحلیلی دریافتیم که لالاییهای عامه سرشار از وجه عاطفی و احساسی مادرانهاند که این مهم در سطوح مختلف آوایی، واژگانی، نحوی و کاربردی نمایان است. زبان ساده و روان لالاییها تجلیگاه تفکرات ساده زنان قدیم است که موجد نحوی شاخص شده است. عامل قدرت مردان در طول تاریخ باعث شده تا زنان نسبت به جنس مونث، تفکری مردانه داشته باشند و هویت خود را وابسته به مردان بدانند. این نوع نگرش در گفتمان لالاییهای سنتی منعکس شده است.

Keywords:

ادبیات عامه , لالایی , سازه زبانی زنانه , تفکر زنانه , سبکشناسی