تحلیلی بر شاخص رفاه اجتماعی در ایران (مطالعه موردی: کلانشهر شیراز)

رفاه همواره بهعنوان یکی از دغدغههای اصلی دولتمردان و سیاستگذاران در جوامع و کشورهای مختلف جهان بوده است و کشور ما ایران از این وضع مستثنی نیست. در این پژوهش به تحلیل شاخص رفاه آمارتیا سن پرداختهشده است. روش پژوهش از نوع کمی- تحلیلی بوده است و با استفاده از شاخصهای گروههای هشتگانه هزینه به بررسی عوامل موثر بر رفاه و کیفیت زندگی در کلانشهر شیراز پرداختهشده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که با در نظر گرفتن در سال ۱۳۸۵ سهم مواد خوراکی؛ پوشاک و کفش؛ مسکن و متعلقات آن؛ لوازم و خدمات مورد استفاده خانوار؛ بهداشت و درمان؛ حملونقل و ارتباطات؛ تفریحات و خدمات فرهنگی خانوار؛ کالاها و خدمات متفرقه از رفاه خانوار به ترتیب،۰.۳۱۶۲، ۰.۰۴۳۸، ۰.۴۰۰۸، ۰.۰۳۴۴، ۰.۰۶۵۰، ۰.۰۶۶۹، ۰.۰۲۴۲ و ۰.۰۵۹۵ بهدستآمده است. این مقادیر برای سال ۱۳۹۵ به ترتیب ۰.۲۷۸۲، ۰.۰۵۵۳، ۰.۳۶۳۴،۰.۰۴۱۰، ۰.۰۵۹۰، ۰.۰۹۰۰، ۰.۰۳۴۹ و ۰.۰۷۰۵ بهدست آمده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که هزینههای مسکن و متعلقات آن بیش از سایر گروههای هزینه، رفاه خانوارهای شیراز را تحت تاثیر قرار داده است و پس از گروه مسکن، مواد خوراکی بیش از سایر گروههای هزینه، رفاه را تحت تاثیر خود قرار داده است.  

Keywords:

شاخص سن , گروههای هزینه , کلانشهر شیراز