ارزیابی چند مدل تجربی در برآورد رواناب سالیانه مطالعه موردی: حوضه حصارک در شمال غرب تهران

  استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS و سنجش از دور در تسهیل تخمین رواناب حوضه آبخیز در قرن اخیر (دهههای اخیر) رواج یافته است. این عمل با استفاده از مدل بارش - رواناب انجام میگیرد که شامل تغییرات اقلیمی و ژئومورفولوژیکی است. یکی از روشهای برآورد ارتفاع رواناب، روش شماره منحنی (CN) است که رفتار هیدرولوژیکی حوضه را نشان میدهد. در این پژوهش از نرمافزار Arc GIS برای تهیه نقشه شماره منحنی با تلفیق نقشههای پوشش گیاهی، کاربری اراضی و گروه هیدرولوژیک خاک استفاده و سپس نقشه ارتفاع رواناب سالیانه حوضه حصارک تهیه شد؛ علاوه بر این، با استفاده از روشهای تجربی، رواناب سالیانه منطقه پژوهش برآورد و مقایسه شد. هدف این مطالعه، برآورد ارتفاع رواناب سالیانه و حداکثر دبی اوج سیل حوضه حصارک و مقایسه مقادیر رواناب برآوردشده با استفاده از روش ایکار، جاستین، انگلی- دیسوزا و SCS-CN در حوضه آبخیز است. مقایسه مقادیر رواناب برآوردشده در روشهای مختلف با مقادیر رواناب مشاهداتی نشان داد روش SCS-CN انطباق بیشتری با رواناب و دبی مشاهداتی دارد. مزیت این مدل، استفاده از مولفههای مختلف نظیر بارش سالیانه، میزان نگهداشت خاک و نفوذپذیری و شماره منحنی حوضه است که سبب شده مقدار رواناب اندازهگیریشده از این روش به مقدار مشاهدهشده نزدیکتر باشد.

Keywords:

شماره منحنی , روش SCS , رواناب , Arc GIS , حوضه آبخیز حصارک