ابنحاجب در اشارهای داستانی
Publish place: Persian Literature، Vol: 5، Issue: 2
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 164
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ADFA-5-2_008
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1400
Abstract:
در برخی متنهای ادبی فارسی تعبیری مثلگونه به کار رفته است که تاکنون در هیچیک از فرهنگهای فارسی، از قبیل لغتنامه و منابع امثال و حکم مدخل نشده و مغفول مانده است. بر همین اساس، به نظر میرسد به توضیحی نیاز دارد. این تعبیر در دیوان ادیبالممالک فراهانی، قاآنی شیرازی و تقی دانش، به صورتهای «بره ابنحاجب»، «میش ابنحاجب» و «گوسفند ابنحاجب» آمده است. مقاله حاضر ریشه داستانیـتاریخی این تعبیر را بررسی میکند و نشان میدهد که منظور از ابنحاجب مذکور، ابنحاجب نحوی، صاحب شافیه و کافیه، زیسته در قرن ششم و هفتم هجری قمری است که در حکایتی افسانهوار با خواجه نصیرالدین طوسی ارتباط مییابد. بر اساس این حکایت، پس از فتح بغداد به دست هلاکو و سقوط خلافت عباسیان، ابنحاجب که با خواجه نصیرالدین سابقه عداوتی داشت، از بیم وی پنهان شده بود و خواجه نصیرالدین با ترفندی خاص و با استفاده از گوسفندانی که به اهل هر خانه در بغداد سپرده بود، موفق شد ابنحاجب را بیابد. همچنین مجعول بودن این حکایت با ذکر دلایلی در طی مقاله روشن شده است.
Keywords:
Authors
محمد شادروی منش
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :