تضمین و گونه های آن در چکامه های صفی الدین حلی
Publish place: Journal of Arabic Literature، Vol: 5، Issue: 1
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 181
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JALIT-5-1_009
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1400
Abstract:
غلبه تقلید بر نوآوری یکی از ویژگیهای بارز شعر عربی پس از سقوط حکومت عباسیان است؛ اما در عین حال وامگیری ادبی آگاهانه و آمیخته با خوش ذوقی و ظرافت، تداعیات و تاثیرات مناسبی برای مخاطبان دارد. در اصطلاح علم بدیع، اگر شاعری مصراع، بیت یا ابیاتی از سرودههای دیگران را به شیوه تمثل و استشهاد، به وام گیرد و با همان وزن و قافیه در میان اشعار خود بگنجاند و یا به تناسب مقصود، آن را اندکی تغییر دهد، صنعتی مقبول به کار بسته که آن را تضمین گویند. یکی از شاعران مشهور و توانای این دوره صفیالدین حلی (۶۷۷-۷۵۰ هـ) است که توجه ویژهای به شاعران نامآور عرب در دورههای پیشین و فراخوانی و بازآفرینی اشعار آنان داشته و از همین رو بارها به تضمین اشعارشان پرداخته است. این پژوهش با تامل در دیوان حلی – از یک سو – و مراجعه به دیوان شعرای متقدم – از سوی دیگر – ضمن بازشناسی موارد فراوانی از انواع تضمین و کاربرد آن در دیوان این شاعر، به معرفی منابع اصلی (با ذکر ابیات و عبارات شاعران پیشین) در دورههای متوالی تاریخ میپردازد تا افزون بر بیان گونههای تضمین و کارکردهای آن در شعر صفیالدین حلی، شیوه بهرهگیری هنرمندانه این شاعر از صنعت تضمین را روشن سازد.
Keywords:
Authors
نرگس گنجی
استادیار دانشگاه اصفهان
فاطمه اشراقی
دانشجوی دکتری در رشته زبان و ادبیات عربی دانشگاه اصفهان