محیط زیست و کنترل آلودگی پسمانهای هسته ای

کاربرد مواد رادیو اکتیو در پزشکی، مراکز تحقیقاتی و بهره برداری از نیروگاههای هسته ای و همچنین بازیافت سوخت های مصرف شده، منجر به تولید پسمانهای رادیو اکتیو می گردد. این پسمانها حاوی رادیو نوکلئیدها با نیمه عمر بالا و متوسط بوده که بیشترآنها از بازیافت سوخت های مصرف شده ایجاد می شوند. حلالیت بعضی از آنها در آب بی اندازه بالاست و آلودگی آبهای جاری و زیرزمینی نسبت به این رادیو نوکلئید ها موجب ورود آنها از طریق چرخه مواد غذایی به داخل بدن انسان شده و عوارض ناگواری را بوجود آورد. وظیفه مسئولین در این زمینه کنترل و کاهش میزان تولید پسمانها، جدانمودن رادیو ایزوتوپهای مضر و خطرناک از پسمان و تغلیظ و تبدیل آنها به شکلی است که بتوان آنها را با اطمینان کافی دفع نهایی نمود تا اثرات سوء و زیان بخش آنها بر محیط زیست و همچنین پرتو گیری کارکنان و افراد عادی به حداقل برسد. آمایش پسمانهای مایع در تاسیسات پسمانداری به روش تبادل یونی، رسوبگیری، هم رسوبی، استخراج مایع مایع و تبخیر انجام می گیرد. رادیو نوکلئیدها را پس از جدا سازی از پسمان مایع که با کاهش حجم بالایی همراه است، جهت عدم مهاجرت آنها به محیط زیست و آبهای زیرزمینی در سیمان، قیر و شیشه تثبیت می کنند. مقاله حاضر به مرور اجمالی آلودگی های زیست محیطی ناشی از پسمانهای هسته ای و روش های تثبیت و دفع آنها می پردازد.

Keywords:

پسمانهای هسته ای , آ مایش و تغلیظ , شکافت هسته ای , راکتور سوخت هسته ای