موانع و محدودیت های کاربرد سنجش از دور در برآورد پارامترهای گیاهی مناطق خشک و نیمه خشک

استفاده اصولی و مدیریت صحیح مناطق خشک و نیمه خشک که وسعت قابل توجهی (۳۱) از خشکی های سطح کره زمین را در برمی گیرند، نیاز به برنامه ریزی بر پایه اطلاعات دقیق و به هنگام از اجزای مختلف اکوسیستم از جمله پوشش گیاهی دارد. توجه به پوشش گیاهی یکی از نیازهای عمده و مهم در مدیریت و بهره برداری از مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. از آنجایی که جمع آوری اطلاعات در سطوح وسیع و در شرایط خشک و بیابانی به روش های سنتی و عملیات زمینی وقتگیر و هزینه بر می باشد، لذا بکارگیری فنون جدید در این گونه مطالعات لازم و ضروری است. سنجش از دور از جمله فنونی است که در این زمینه از کارآیی بالایی برخوردار است. گیاهان مناطق خشک و نیمه خشک بدلیل واکنش هایی که در برابر استرس های محیطی از خودنشان می دهند، دارای شاخص برگ (Leaf Area Index) کم و تاج پوشش نسبتا بازی می باشند، که این امر باعث نمایان شدن خاک زمینه در این مناطق می گردد. تاثیر زیاد خاک زمینه در انعکاسات طیفی پوشش گیاهی مناطق خشک و نیمه خشک باعث اشتباه در ارزیابی گیاهان این مناطق از طریق سنجش از دور می شود. مطالعات زیادی در خصوص معرفی شاخص های مناسب گیاهی جهت نمایش تغییرات پوشش گیاهی مناطق خشک و نیمه خشک انجام گرفته است و نتایج تمامی این مطالعات بیانگر این است که بدلیل متغیر بودن خصوصیات پوشش گیاهی و خاک در نواحی مختلف مناطق خشک و نیمه خشک و همچنین اختلاف در داده های ماهواره ای مورد استفاده از لحاظ نوع سنجنده، تعداد باند، محدوده طیفی، دقت مکانی و.... نمی توان شاخص خاصی را برای مطالعات پوشش گیاهی تمام مناطق خشک و نیمه خشک معرفی نمود، بلکه برای هر منطقه با توجه به خصوصیات پوشش گیاهی، خاک و نیز نوع داده ماهواره ای مورد استفاده، شاخص و یا شاخص هایی که با مطالعات صحرایی معنی دار باشد، می توان معرفی نمود. هدف از این بررسی این است که با توجه به عکس العمل متفاوت گیاهان مناطق خشک و نیمه خشک در برابر استرس های محیطی و نیز باز بودن تاج پوشش گیاهی و تاثیر زیاد خاک زمینه در بازتاب طیفی پوشش گیاهی این مناطق، چگونگی انعکاسات طیفی پوشش گیاهی مناطق خشک و نیمه خشک مورد مطالعه قرار گرفته و تکنیک مناسب جهت مطالعه پوشش گیاهی چنین مناطقی معرفی گردد.