تاثیر نانوذرات اکسید آهن عاملدار و کود شیمیایی سولفات روی بر گونهبندی روی در خاک و جذب روی در گندم
Publish place: Journal of Water and Soil Science، Vol: 24، Issue: 2
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 180
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWSS-24-2_007
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1400
Abstract:
امروزه یکی از راههای مقابله با کمبود عناصر غذایی کممصرف کاربرد مواد نانو بهمنظور افزایش قابلیت دسترسی عناصری مانند روی برای گیاهان است. بنابراین، این مطالعه برای بررسی تاثیر نانوذرات اکسید آهن عاملدار و کود شیمیایی سولفات روی بر شکلهای شیمیایی روی در فاز محلول خاک و همبستگی آن با غلظت و جذب روی در گندم صورت گرفت. این مطالعه در قالب طرح کامل تصادفی و با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل نانوذرات اکسید آهن عاملدار هیدروکسیل (OH)، کربوکسیل (COOH) و آمین (NH۲) هر کدام در سه مقدار (۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ میلیگرم بر کیلوگرم)، سولفات روی (ZnSO۴) (به مقدار ۴۰ کیلوگرم در هکتار) و تیمار شاهد (بدون استفاده از نانوذرات اکسید آهن) بود. پس از اتمام دوره کشت ویژگیهای شیمیایی خاک از جمله پ.هاش، روی قابل دسترس و کربن آلی محلول و مقدار غلظت و جذب روی در گیاه اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که پ.هاش، روی قابل دسترس و مقدار کربن آلی محلول خاک بهشکل معنیداری تحت تاثیر تیمارهای آزمایش قرار گرفت. نتایج حاصل از مدل ژئوشیمیایی Visual MINTEQ نشان داد که بیشترین مقدار گونه آزاد روی در تیمار نانوذرات اکسید آهن کربوکسیلدار به مقدار ۳۰۰ میلیگرم در کیلوگرم خاک بهدست آمد. همچنین تیمارهای آزمایش بهشکل معنیداری غلظت گونه روی ترکیب شده با ترکیبات آلی (Zn-DOM) را تحت تاثیر قرار داد. وجود ضرایب همبستگی بهنسبت بالا و مثبت و معنیدار بین غلظت و جذب روی در گندم با گونههای روی آزاد و کمپلکس شده با ترکیبات آلی در محلول بیانگر این است که میتوان این گونهها را بهعنوان گونههای قابل دسترس روی در محلول خاک درنظر گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد نانوذرات اکسید آهن عاملدار به بهبود شرایط خاک به افزایش قابلیت دسترسی روی کمک میکند.
Keywords:
Authors
علی عبدالهی
۱. Department of soil Science, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran.
مجتبی نوروزی مصیر
۱. Department of soil Science, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran.
مهدی تقوی
۲. Department of Chemistry, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran.
عبدالامیر معزی
۱. Department of soil Science, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :