واکاوی تجارب دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان تهران از درس کارورزی

معلمان امروز، دانشجویان سال های گذشتهاند که در دورههای کارورزی به توسعه دانش حرفهای خود، اقدام نمودهاند. پژوهش حاضر با هدف واکاوی تجارب دانشجو معلمان از درس کارورزی، انجام شده است. روش پژوهش کیفی و از نوع پدیدارشناسی است. جامعه پژوهش کلیه دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان تهران بوده که دورههای کارورزی یک و دو را در این دانشگاه، گذراندهاند. به کمک روش نمونهگیری هدفمند، تعداد ۲۲ دانشجو معلم انتخاب شدند. دادههای پژوهش از طریق مصاحبههای نیمهساختاریافته جمعآوری شد سپس با روش کلایزی تجزیه و تحلیل گردید. روایی و پایایی مطالعه حاضر، چهار محور؛ ارزش واقعی بودن، کاربردی بودن، تداوم و مبتنی بر واقعیت بودن را دربرگرفت. یافتههای حاصل شده در ۱۱۲ کد اولیه، ۱۱ خرده تم و ۲ تم اصلی، "مدرسه و دانشگاه" استخراج شد. نتایج نشان داد؛ کارورزی با مشارکت و تعامل فعال بین مدارس و دانشگاه، همکاری اساتید و معلمان راهنمای مجرب، فعالیت دانشجو معلمان در مدرسه و کلاس درس، افزایش زمان حضور در کلاس درس، گذراندن پیش نیاز و واحدهای درسی مورد نیاز قبل از دوره کارورزی به تدریج دانش موضوعی، دانش عمل تربیتی و دانش عمل تربیتی موضوعی دانشجو معلمان را با بهرهگیری از دانشگاه و مدرسه، افزایش میدهد.

واکاوی تجارب دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان تهران از درس کارورزی Keywords:

تجارب دانشجو معلمان , کارورزی , تربیت معلم