تاثیر بازداشت کننده ها در میکروفلوتاسیون کاتیونی ایلمنیت

فلوتاسیون یک کانی به ندرت توسط کلکتور به تنهایی امکان پذیر است، اما با استفاده از بازداشت کننده مناسب می توان تا حد زیادی به شناورسازی انتخابی کانی مورد نظر دست یافت. نوع و غلظت بازداشت کننده از عوامل بسیار مهم در این فرایند می باشد که با بکارگیری آنها استحصال کانی مورد نظر با عیار و بازیابی امکان پذیر می شود. هدف از این مطالعه یافتن مناسب ترین بازداشت کننده به منظور دستیابی به بیشترین مقدار ایلمنیت و کمترین مقدار اولیوین پیروکسن در کنسانتره می باشد. در این مطالعه اثر بازداشت کننده های سیلیکات سدیم، کلراید آهن و سولفات مس در حضور سه کلکتور کاتیونی Armac T با غلظت ۴۰۰۰ گرم بر تن، Armac C و Armac TD با غلظت ۲۰۰۰ گرم بر تن در فرایند میکروفلوتاسیون مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایش ها نشان داد که سیلیکات سدیمنقش موثری در بازداشت اولیوین پیروکسن ایفا می کند. در حضور - ۵۰۰ گرم بر تن سیلیکات سدیم و با کلکتور Armac T ، بازیابی اولیوین پیروکسن از۳ / ۸۶ % به ۹ / ۱۱ % کاهش می یابد درحالی که بازیابی ایلمنیت به ۳ / ۶۶ % می رسد. در این حالت حداکثر اختلاف بازیابی از ۷۵ / ۱۰ % به ۴ / ۵۴ % می رسد. در حضور ۳۰۰ گرم بر تن سیلیکات سدیم و با کلکتور Armac C و در pH=۹ بازیابی ایلمنیت و اولیوین پیروکسن به ترتیب از ۸ / ۸۷ % به ۶۳ % و از ۲ / ۴۵ % به ۱۴ % می رسد. در غلظت ۱۵۰ گرم بر تن سیلیکات سدیم و با کلکتور Armac TD و در pH=۹ ، بازیابی ایلمنیت و اولیوین پیروکسن به ترتیب از ۲ / ۸۵ % به ۲ / ۸۰ % و از ۵۲ % به ۴۱ % می رسد

Keywords:

میکروفلوتاسیون کاتیونی , ایلمنیت , بازداشت کننده , اولیوین پیروکسن