رابطه علی مهارتهای ارتباطی با رضایت زناشویی و نقش تعدیلگر اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی درکارمندان متاهل بانکهای شهر اهواز

این پژوهش با هدف بررسی نقش تعدیلکننده اعتیـاد بـه شـبکه هـای اجتمـاعی مجـازی در رابطـه بـین مهارتهای ارتباطی و رضایت زناشویی انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بـود. جامعـه آماری شامل کارمندان متاهل بانکهای شهر اهواز در سال ۱۳۹۹ بود. ۲۴۰ نفر متشکل از ۱۴۶ زن و ۹۴ مرد به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان جامعه نمونه انتخاب شـدند. ابزارهـای پـژوهش شامل پرسشنامه های مهارتهای ارتباطی (جرابک، ۲۰۰۴ )، فرم کوتاه رضایت زناشـویی انـریچ (۱۹۹۳) و اعتیاد به شبکه های اجتماعی (خواجه احمدی و همکـاران، (۱۳۹۵ بـود. رابطـه بـین متغیرهـا بـا آزمـون همبستگی اسپیرمن و مدل پژوهش با تکنیک مدلیابی معادلات ساحتاری آزمون شـدند. نتـایج یافتـه هـا نشان داد که اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی، در رابطه بین مهارتهای ارتباطی و رضـایت زناشـویی نقش تعدیلگر ندارد. بین مهارتهای ارتباطی و رضایت زناشویی رابطه مثبت و معنادار شد و بین رضایت زناشویی و مهارتهای ارتباطی با اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی رابطه منفی و معنادار شد. در واقع با افزایش اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی، رضایت زناشویی و مهارتهای ارتباطی کاهش مییابد که این امر مستلزم دقت و توجه بیشتر در ارتباط با آگاهی و آموزشهایی درخصـوص پیامـدهای متغیرهـای ذکرشده توسط روانشناسان و مشاوران را شامل میشود.

Keywords:

رضایت زناشویی , اعتیاد به اینترنت , مهارتهای ارتباطی , شبکه های اجتماعی