اثربخشی زوج درمانی راه حل محور بر انعطاف پذیری روانشناختی در زوجین متقاضی طلاق

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی زوج درمانی راه حل محور بر انعطاف پذیری روانشناختی در زوجین متقاضی طلاق صورت گرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر دزفول در سال بودند. حجم نمونه با توجه به هدف پژوهش و با استفاده از شیوه نمونه گیری در دسترس، ۳۰ نفر انتخاب شدند که از این تعداد ۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر مربوط گروه کنترل میباشد. در این پژوهش، از پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی دنیس و ندروال استفاده شده است. و سپس مداخله آزمایشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) برای گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰-۶۰ دقیقه ای اجرا شد. ولی در مورد گروه کنترل، هیچ آموزشی در طول دوره تا زمان گرفتن پس آزمون صورت نگرفت. پس از مداخله آزمایشی از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین متغیر انعطاف پذیری روانشناختی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین زوج درمانی راه حل محور بر انعطاف پذیری روانشناختی در زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد.

Keywords:

زوج درمانی راه حل محور , انعطافپذیری روانشناختی , زوجین , متقاضی طلاق.