اثربخشی آموزش ارتباط بدون خشونت بر اضطراب و احساس تنهایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش ارتباط بدون خشونت بر اضطراب و احساستنهایی دانش آموزان پایه اول بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمونو پس آزمون با گروه کنترل بوده است . جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پایهاول مقطع دبستان شهرستان قائم شهر در سال ۱۳۹۸ بود که در حوزه شهری مشغولتحصیل بوده اند. تعداد آنها طبق آمار آموزش وپرورش ۲۸۴۴ دانش آموز است. حجم نمونهبا توجه به طرح پژوهش برا ی هر گروه آزما یش و کنترل ۱۵ نفر و در مجموع این فرد درنظر گرفته شده است که صورت تصادف ی که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترلقرار گرفتند. ابزارگرد آوری دادها پرسشنامه مقیاس اضطراب اسپنس و مقیاس احساستنهایی آشر بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها و اطلاعات از روش آمار توصیفی، میانگین وانحراف استاندارد متغیرها، فراوانی و درصد متغیرها و در بخش آمار استنباطی از آزمونکوواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد آموزش ارتباط بدون خشونت براضطراب و احساس تنهایی دانش آموزان پایه اول تاثیر دارد. با توجه به یافته های پژوهشحاضر، پیشنهاد می گردد که مراکز مشاوره و روان درمانی کارگاه های آموزش مبتنی برآموزش ارتباط بدون خشونت را برای مراجعه کننده ها تدارک ببینند تا مراجعه کننده هابتوانند به روابط و تعارضات خود بیشتر توجه نموده و درصدد کاهش تعارضات خود برآیند.

Keywords:

آموزش ارتباط بدون خشونت , اضطراب , احساس تنهایی