اثربخشی آموزش طرحواره درمانی بر خودکارآمدی تحصیلی و بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان پسر

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش طرحواره درمانی بر افزیش خودکارآمدی تحصیلیو بهزیستی روان شناختی انجام شد. جامعه مورد مطالعه عبارت بود از کلیه ی دانش آموزانپسر مقطع متو سطه دوم دولتی منطقه ۱۵ شهر تهران در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ که بهروش خوش های چند مرحله ای هدفمند نمونه ی مد نظر انتخاب شدند. حجم نمونه حاضرشامل ۳۰ شرکت کننده بود که در دو گروه ۱۵ نفری (آزمایش و کنترل) بود. در پژوهشحاضر جهت ارزیابی متغیرهای وابسته پژوهش از بسته آموزشی طرحواره درمانی یانگ وپرسشنامه های بهزیستی روان شناختی و خودکارآمدی تحصیلی استفاده شد. بر اساسنتایج تحلیل کواریانس چند متغیره اثر طرحواره درمانی بر افزایش بهزیستی روانشناختی بامقدار f=۱۰۶/۳۶ و بر خودکارآمدی تحصیلی با مقدار f=۶۷/۷۷ با سطح معناداری ۹۹درصد معنادار بود. در نیتجه از یافته های فوق می توان دریافت که استفاده از طرحواره درمانیافزایش طرحواره های مثبت و پیشرونده می تواند ابراز هیجان ها را کنترل نماید و در پی آنخودکارآمدی تحصیلی و بهزیستی روانشناختی را ارتقا دهد.

Keywords:

طرحواره درمانی , بهزیستی رواشناختی و خود کارآمدی تحصیلی