مقایسه تاثیر سه حشره کش و رهاسازی بال توری سبز [Chrysoperla carnea (Steph.)] علیه سفید بالک گلخانه (Trialeurodes vaporariorum West.)
Publish place: Journal of Water and Soil Science، Vol: 7، Issue: 3
Publish Year: 1382
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 156
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWSS-7-3_018
تاریخ نمایه سازی: 22 اردیبهشت 1400
Abstract:
سفیدبالک گلخانه (Trialeurodes vaporariorum West) یکی از آفات مهم گیاهان زراعی و زینتی در مزارع و گلخانه هاست، که عموما با استفاده از سموم شیمیایی و عوامل کنترل بیولوژیک با آن مبارزه می شود. در این پژوهش، به طور جداگانه تاثیر رها سازی تخم بال توری سبز (Chrysoperla carnea Steph) درون کیسه های مخصوص به نام کرایزوبگ علیه پوره آفت در نسبت های رها سازی ۱:۱، ۱:۵، ۱:۱۰، ۱:۱۵ و ۱:۲۰ (شکار:شکارگر)، و نیز اثر سه حشره کش کونفیدر (محلول غلیظ قابل حل در آب ۳۵ درصد)، پرمترین (امولسیون ۲۵ درصد) و دیمیلین (پودر قابل حل در آب ۲۵ درصد)، به ترتیب در غلظت های ۳/۰ میلی لیتر، ۳/۰ میلی لیتر و ۱۵/۰ گرم در یک لیتر آب، بر جمعیت پوره های آفت روی گیاه گوجه فرنگی بررسی شد. در یک آزمایش، تخم بال توری در نسبت های مختلف روی ۱۵۰ پوره از سنین مختلف آفت رها شد، و تیمار شاهد نیز شامل کیسه بدون تخم بود. یازده روز بعد، میزان مرگ و میر پوره های آفت در اثر شکارگری بال توری سبز محاسبه گردید. در آزمایش دیگر، تاثیر سه حشره کش فوق بررسی و در تیمار شاهد فقط آب پاشیده شد. هر دو آزمایش در چارچوب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار و در شرایط گلخانه با میانگین دمای۵± ۲۵ درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی ۵۰ تا ۶۰ درصد و شرایط نوری ۱۰ ساعت تاریکی و ۱۴ ساعت روشنایی انجام شد. میانگین های داده ها با آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه شدند. نتایج نشان داد که یک بار رها سازی تخم بال توری سبز در نسبت ۱:۱، باعث حداکثر ۴۲/۵۲ درصد مرگ و میر در جمعیت پوره های آفت می شود، و رها سازی های دوباره شکارگر ضروری است. از میان سموم شیمیایی نیز با یک بار سم پاشی، حشره کش کونفیدر با بیشترین تاثیر، حدود ۸۸ درصد مرگ و میر جمعیت آفت را در پی داشت. اگرچه تاثیر حشره کش بیشتر از رها سازی شکارگر بود، ولی هیچ کدام از دو روش باعث کنترل موثر آفت نشدند. بنابراین، به نظر می رسد در مبارزه با این آفت، اولا کاربرد مجدد تیمارها مورد نیاز است، و ثانیا احتمالا تلفیق دو روش مبارزه شیمیایی و بیولوژیک باعث نتیجه بهتری خواهد شد.
Keywords:
Authors