قابلیت استفاده از فسفر و پروتئین در جوجه های گوشتی نر تغذیه شده با واریته های مختلف گندم با و بدون مکمل فیتاز

تاثیر مکمل آنزیم فیتاز بر قابلیت استفاده فسفر و پروتئین و نیز عملکرد جوجه های گوشتی تغذیه شده با هشت واریته مختلف گندم ارزیابی شد. مقدار فیتات واریته های گندم در آزمایشگاه تعیین گردید. در چارچوب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل، ۳۸۴ قطعه جوجه یک روزه گوشتی نر تجاری (هوبارد×پترسون) به ۹۶ گروه چهار جوجه ای تقسیم شدند. هر یک از ۲۴ جیره آزمایشی (هشت واریته گندم) در سه سطح آنزیم فیتاز (صفر، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ واحد در کیلوگرم) به چهار تکرار و به مدت ۲۱ روز داده شد. در سن ۲۱ روزگی، جوجه های هر تکرار توزین و به وسیله شکستن مهره گردن کشته شدند. محتویات ایلئوم جمع آوری و برای تعیین فسفر، فیتات، نیتروژن و اکسید کرم تجزیه شیمیایی گردید. استخوان ران چپ دو جوجه در هر تکرار جدا و با هم مخلوط و برای تعیین خاکستر استخوان مورد استفاده قرار گرفت. میان واریته های مختلف گندم از لحاظ میزان فیتات اختلاف معنی دار (P<۰.۰۳). دیده شد. اثر واریته گندم بر وزن بدن، ضریب تبدیل غذا و خاکستر استخوان معنی دار بود (P<۰.۰۵). فیتاز اضافه شده باعث بهبود معنی دار (P<۰.۰۵) وزن بدن، مصرف غذا، ضریب تبدیل غذا و خاکستر استخوان گردید. افزودن ۵۰۰ واحد فیتاز در کیلوگرم غذا قابلیت هضم پروتئین را به گونه ای معنی دار بهبود بخشید. اختلاف بین سطوح فیتاز (۵۰۰ و ۱۰۰۰ واحد) از لحاظ وزن بدن، مصرف غذا، ضریب تبدیل غذا و خاکستر استخوان معنی دار نبود. به طور کلی، افزودن فیتاز به جیره های حاوی گندم باعث بهبود عملکرد، قابلیت هضم پروتئین و قابلیت استفاده از فسفر فیتاته در جوجه های گوشتی شد. بنابراین، می توان برای کاهش هزینه غذا و آلودگی محیط از فیتاز استفاده نمود.

Keywords:

Phytase , Phytate , Phosphorus , Protein digestibility , Broiler , فیتاز , فیتات , فسفر , قابلیت هضم پروتئین , جوجه های گوشتی