تحلیل ماهیت موج های مثبت و منفی در شعر مقاومت عربی و فارسی (بر اساس نظریه «ژیلبر دوران» در نقد ادبی)

نهضت بیداری اسلامی درکشورهای عربی و حمله عراق به ایران، به عنوان رخدادهای بزرگ قرن بیستم، طبع شاعران را تحت الشعاع قرار داده است؛ آنان همدوش رزمندگان به پاخاستند و در قالب واژگان، مضامینی همچون شهادت و استقامت در راه حق را در برابر مضامینی چون ظلم و استعمار قرار داده و بدین نحو تصاویری را که یا دارای بار عاطفی مثبت است و یا حقیقت و حالتی منفی دارد، خلق کرده اند؛ نگریستن از این زاویه به شعر معاصر پایداری، ریشه درآرای نظریه پرداز فرانسوی «ژیلبر دوران» دارد که معتقد است؛ تمام واژگان و تعبیرات در دایره واژگانی ذهن تصویرگران شعر جنگ، به دو دسته تقسیم شده است: دسته واژگان اهورایی و دسته واژگان اهریمنی؛ نظریه «ژیلبر دوران» به دلیل آنکه پا را از حیطه انسان- جامعه شناسی فراتر نهاده و به نقد اسطوره شناختی کشیده شده است، می تواندکمک شایانی به نگاه فرامتنی به شعر جنگ، خصوصا در فهم دقیق تر مفاهیم و تعبیرات در خیال شاعرانه کند؛ لذا این مقاله با تکیه بر نظریه نقدی وی و با روش توصیفی–  تحلیلی درصدد آن است تا نشان دهد که جنگ و تحولات ناشی از آن چگونه بر ساختار لفظی و محتوایی شعر خواه در ادب فارسی و خواه در ادب عربی تاثیر گذاشته و موجب به وجود آمدن مدارهای منفی و مثبت و قطب های متضادی در نظام شعر می شود. واژگان کلیدی: شعر پایداری عربی و فارسی، ژیلبر دوران، قطب های متضاد، ادبیات تطبیقی.

Keywords:

واژگان کلیدی: شعر پایداری عربی و فارسی , ژیلبر دوران , قطب های متضاد , ادبیات تطبیقی