گازهای گلخانه ای مجموعهای از گازها هستند(بخار آب، دی اکسیدنیتروژن ، دی اکسیدکربن و متان)که مقداری از انرژی خورشید را در جو زمین نگه میدارند و باعث گرم شدن جو شده و مانع سرد شدن و پیدایش عصر یخبندان می گردند، اما امروزه به علت تولید بیش از حد این گازها احتمال می رود که زمین از حالت استاندارد گرم تر شده و سبب ،آب شدن یخ های قطبی و ایجاد سیل در نقاطی از جهان ، افزایش فعالیت های زمین شناختی پوسته و زمین لرزه ها، سونامی ها ، آتشفشان ها و طوفان ها بیشتر و اسیدی تر شدن آب اقیانوس ها (و در نتیجه صدمه به موجودات آبزی) شود. لذا در سال 1990 اولین مباحث برای تشکیل کنوانسیون کنترل
گازهای گلخانه ای مطرح شد و در سال 1992در
اجلاس زمین تایید گردید و در 1994 پیمان کنترل تغییر آب و هوا لازم الاجرا شد و در 1997 در کیوتو ،پروتوکل کیوتو ارایه گردید . هدف این کنوانسیون کاهش
گازهای گلخانه ای بوسیله کنترل صنایع آلاینده و گسترش سوخت های پاک در کشورهای عضو است .