تاثیر تعهد دینی، دلبستگی دینی و همدلی بر پرخاشگری در بین دانش آموزان مقطع دبیرستان

هدف پژوهش، بررسی رابطه بین تعهد دینی و دلبستگی دینی با پرخاشگری است، که همدلی نیز به عنوان متغیر واسطه ای در نظر گرفته شده است. روش پژوهش همبستگی است و جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان دوره دبیرستان شهر اصفهان تشکیل می دهند. نمونه آماری شامل ۳۲۱ دانش آموز دبیرستانی است که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه پرخاشگری راین (۲۰۰۶)، تعهد دینی ورتینگتون (۲۰۰۳)، دلبستگی دینی هیل و هود (۱۹۹۹)، همدلی دیوید (۱۹۸۳) و پرسشنامه جمعیت شناختی محقق ساخته جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و مدل یابی معادله ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر مستقیم تعهد دینی بر همدلی ۰۷/۰ و اثر مستقیم دلبستگی دینی بر همدلی ۲۵/۰است (۰۱/۰≥p) و اثر مستقیم همدلی بر پرخاشگری ۳۳/۰- است (۰۱/۰≥p)؛ در حالی که اثر غیرمستقیم تعهد دینی بر پرخاشگری ۰۲۳۱/۰- و اثر غیرمستقیم دلبستگی دینی بر پرخاشگری ۷۴/۲۱ است که نشان دهنده رابطه معکوس بین تعهد دینی و دلبستگی دینی با پرخاشگری بود و یافته های مدل سازی معادلات ساختاری نیز نشان داد که مدل با داده ها برازش دارد؛ هر چند تاثیر تعهد دینی بر همدلی تایید نشد.  

Keywords:

تعهد دینی , دلبستگی دینی , پرخاشگری , همدلی , نوجوانان