بررسی عنصر موسیقی در آثار منثور قرن پنجم و ششم (با تاکید بر آثار فارسی احمد غزالی)

یکی از شیوه های مهم آشنایی زدایی زبان از نظر فرمالیست­ها، نظم و همنشینی واژگان در شعر است که بنیان آن آهنگ و موسیقی واج هاست و این عوامل به هر واژه تشخص می بخشد. آثار ادبی در استفاده از عناصر موسیقی از معیارهای خاصی بهره می برند و کاربرد این عناصر در آثار منظوم و منثور؛ از ویژگی های خاصی برخوردار است. آثار فارسی احمد غزالی نمونه ای از شعر منثور است که عنصر موسیقی در آن، در القاء موثر پیام کمک می کند. براین اساس کاربرد انواع موسیقی های بیرونی (وزن عروضی و هجایی)، موسیقی کناری (قافیه و ردیف)، موسیقی داخلی (جناس ها و قافیه های میانی و همخوانی مصوت ها و صامت ها یا واج آوایی)، موسیقی معنوی (انواع هماهنگی های معنوی درونی یک مصراع یا چند مصراع از نظر تضاد، طباق، مراعات النظیر و...) در آثار فارسی احمد غزالی برای القای هر چه بهتر پیام به مخاطب با استفاده از نوعی آشنایی زدایی و برجسته سازی به کار می رود.

Keywords:

موسیقی , شعر منثور , ویژگی سبکی , آشنایی زدایی , برجسته سازی