روش های برآورد تولید بالقوه و آزمون تجربی آن در ایران (۱۳۴۰-۱۳۷۷)

تولید بالقوه از جمله مهمترین متغیرهای اقتصادی است. در مدل های اقتصادی کلان و به ویژه در مطالعات ساختاری برای پیش بینی و نیز تحلیل عملکردهای سیاستی برآورد آن ضروری و حائز اهمیت است. روش های مختلف و متعددی نیز برای برآورد تولید بالقوه وجود دارد. اما محاسبه تولید بالقوه امری بسیار مشکل و پیچیده است. مطالعات و تحقیقات تجربی حاکی است که چنانچه در برآوردهای تولید بالقوه از روش ها و تکنیک های مختلفی استفاده شود، برآوردهای مختلفی نیز از تولید بالقوه عرضه می کند. در این تحقیق، ابتدا روش های مختلف برآورد تولید بالقوه بررسی می شود و سپس تولید بالقوه ایران برای دوره زمانی ۱۳۴۰-۱۳۷۷ به چهار روش روند زمانی، فیلتر هودریک- پرسکات، حالت فضا و بردار خودرگرسیونی برآورد شده و مورد همسنجی قرار گرفته است.مقایسه نتایج حاصل از برآورد تولید بالقوه ایران به چهار روش فوق حاکی از آن است که گرچه برآوردها متفاوت است تقریبا نتایج به هم نزدیک است. همسنجی نتایج نیز نشان می دهد که به ترتیب روش های بردار خود رگرسیونی و حالت فضا نتایج بهتری نسبت به دو روش دیگر ارائه می نمایند.