الگوهای مطابقه در ساخت های کنایی در هورامی: رویکردی کمینه گرا

  تبیین پدیده مطابقه مفعولی به مثابه یکی از خصوصیات بنیادین ساخت های ارگتیو همواره یکی از پرسش های اساسی در رویکردهای زایشی بوده است. در چارچوب رویکرد کلاسیک مفروض در قالب برنامه کمینه گرا، حالت نمایی و مطابقه دو پدیده هم ارزند که هر دو در جریان فرایند اشتقاق نحوی ساخت های زبانی تعیین می شوند با این حال در رویکردهای متاخرتر نظیر رویکرد حالت دهی وابسته، مطابقه همچون فرایندی مرتبط اما مجزا از حالت نمایی در نظر گرفته می شود که بخشی از آن در نحو از طریق سازوکار Agree-Link و بخشی دیگر در سطح رابط صورت آوایی از طریق سازوکار Agree-Copy تکمیل می گردد. مقاله حاضر درصدد است تا با بهره گیری از مفاهیم موجود در رویکرد حالت دهی وابسته و مکانیسم های پسانحوی مرتبط با آن الگوی مطابقه مفعولی را در ساخت های ارگتیو بی نشان در هورامی تحلیل نماید. کفایت تبیینی بالای رویکرد پسانحوی به کار گرفته شده در تحلیل پدیده مطابقه در جستار حاضر مخصوصا در بررسی ساخت های ارگتیویی مشخص می شود که در آن ها نوع تبلور سازه مالک در ساخت های ملکی ­ای که در جایگاه مفعول مستقیم واقع شده اند به بروز الگوهای متفاوتی از مطابقه منجر می شود؛ بدین صورت که تبلور عنصر مالک به صورت واژه بستی منجر به مطابقه فعل با عنصر مالک می شود و در مقابل، بروز عنصر مالک به صورت گروه اسمی آشکار، موجب مطابقه فعل با سازه مایملک خواهد شد. در این راستا چنین استدلال می شود که در بخش صرفا نحوی فرایند اشتقاق ساخت­های کنایی فوق با استفاده از سازوکار Agree-Link سازه هایی که به صورت بالقوه توانایی مطابقه با فعل را دارند با عنوان اهداف موجه تعیین می شود و در قدم بعدی و در بخش پسانحوی از طریق سازوکار Agree-Copy شکل نهایی وند مطابقه تعیین می گردد. علاوه بر موارد فوق، تفاوت الگوی مطابقه در ساخت های مورد بحث نیز از طریق دسترسی فرایندهای پسانحوی به ساخت درونی اهداف موجه توجیه خواهد شد. برای اینکه به بتوان پدیده مطابقه مفعولی را تبیین نمود به مباحث طرح شده دقت نظر فرمایید.

Keywords:

هورامی , الگوی انطباق کنایی , مطابقه , رویکرد حالت دهی وابسته , حالت وابسته , ساخت ملکی , گروه حالت