بررسی امکان تعدیل سال آوری نارنگی سیاهو با استفاده از تغییر زمان محلول پاشی نیتروژن و زمان برداشت در حاجی آباد (هرمزگان)

سال آوری یک پدیده رایج در بیشتر درختان میوه است و روی ثبات بازده اقتصادی تولیدکننده تاثیرگذار است. مشکل تناوب باردهی نارنگی سیاهو، مهمترین مشکلی است که این رقم با آن مواجه است. به منظور بررسی امکان کاهش این ناهنجاری با کمک تیمارهای مدیریت زمان های مصرف نیتروژن و همچنین زمان­های مختلف برداشت میوه، پژوهش حاضر به مدت پنج سال بر روی ۳۶ اصله درخت بالغ نارنگی سیاهو در منطقه فارغان حاجی آباد استان هرمزگان انجام شد. نتایج نشان داد که نوسانات عملکرد و به عبارت دیگر سال آوری در سال های ابتدایی آزمایش بیشتر و سپس این نوسانات در سال­های انتهایی کمتر شد. کم شدن نوسانات عملکرد در سال های انتهایی آزمایش برای هر زمان محلول پاشی مشاهده شد، اما بیشترین کاهش نوسان عملکرد برای زمان محلول پاشی اوره در آبانماه مشاهده گردید. بررسی شاخص سال آوری (دامنه آن بین صفر و یک) نیز نشان داد که محلول پاشی نیتروژن در آبان ماه سبب کمترین شاخص سال آوری نسبت به دو زمان دیگر محلول پاشی گردید. به طوری که مقدار شاخص سال آوری در این زمان محلولپاشی تقربیا نصف شاخص سال آوری محاسبه شده برای محلول پاشی آذر ماه( ۰۶۲/۰ در مقایسه با ۱۱۳/۰) و حدود یک سوم شاخص سال آوری برای دیماه (۰۶۲/۰ در مقایسه با ۱۶۰/۰) بود. زمان برداشت تاثیر قابل ملاحظه ای بر شاخص سال آوری نداشت. برای کاهش سال آوری در نارنگی سیاهو بهترین زمان محلول­پاشی نیتروژن، آبانماه توصیه می­گردد.

Keywords:

اوره , شاخص سال آوری , مرکبات