سرمایه مدیریتی و ارزش آفرینی

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط سرمایه مدیریتی و ارزش آفرینی است. جامعه آماری این پژوهش شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است، که بر اساس شرایط در نظر گرفته برای انتخاب نمونه، ۱۲۳ شرکت به روش حذف سیستماتیک طی سال­های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۵، انتخاب و اطلاعات آنها جمع­آوری و با استفاده از  رگرسیون چندگانه برای داده­های تابلویی آزمون گردید. در این پژوهش سرمایه مدیریتی به بعد سرمایه انسانی اعضای هیئت مدیره که خود به چهار جزء تحصیلات، تخصص، تجربه حرفه ایی (در صنعت) و اعتبار تشکیل شده است، و بعد سرمایه اجتماعی هیئت مدیره که خود از دو جزء خارجی و داخلی تشکیل شده است، تقسیم شد. همچنین از معیار کیوتوبین به عنوان شاخصی برای ارزش آفرینی استفاده شد. نتایج نشان می­دهد که در میان اجزای سرمایه انسانی اعضای هیئت مدیره، تجربه حرفه ایی (در صنعت) دارای ارتباط مثبت و معنادار، و اعتبار داری ارتباط منفی و معناداری است، علاوه بر این در میان اجزای سرمایه اجتماعی، سرمایه اجتماعی خارجی از رابطه منفی و معناداری با ارزش­آفرینی برخوردار است. رابطه معناداری بین سرمایه انسانی اعضای هیئت مدیره و سرمایه اجتماعی اعضای هیئت مدیره با ارزش آفرینی مشاهده نشد. درحالیکه بین سرمایه مدیریتی اعضای هیئت مدیره  و ارزش شرکت رابطه مثبت و معناداری برقرار است.

Keywords:

سرمایه مدیریتی , سرمایه انسانی اعضای هیئت مدیره , سرمایه اجتماعی هیئت مدیره , ارزش آفرینی