بررسی تاثیر عصاره های آبی زنجبیل و دارچین بر روی رشد و بقای قارچ های بیماریزا در غذا

در این مطالعه تاثیر عصاره آبی زنجبیل و دارچین بر روی قارچ های آسپرژیلوس فلاووس و کاندیدا آلبیکنس در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. کپک آسپرژیلوس فلاووس (ATCC ۱۵۵۴۶)و مخمر((ATCC ۱۰۲۳۱ مورد بررسی ازگروه قارچ شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران تهیه شد. جهت اثر ضد قارچی عصار ه ها از کمترین غلظتی که رشد قارچ را مهار کند( MIC )یا حداقل غلظت مهار کننده و کمترین غلظتی از عصاره که باعث مرگ قارچ های مورد آزمایش می شود (MFC) استفاده شد. جهت این منظور تهیه سوسپانسیون اسپورکپک و سلولهای مخمری بر روی محیط سابورود دکستروز آگار نیمه جامد انجام گرفت و به ترتیب جهت بدست آوردن MIC و MFC از روش دیسک حاوی ۱۰۶ اسپور در میلی لیتر و میکرو دایلوشن براث و غلظت های مختلف عصاره ها در محیط استفاده شد. پس از انکوباسیون، نتایج مورد بررسی قرار گرفتند و پلیت ها و چاهک های فاقد رشد به عنوان حداقل غلظت کشنده (MFC) انتخاب شد. حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد و حداقل غلظت کشنده برای آسپرژیلوس فلاووس و کاندیدا آلبیکنس (برحسب میلی گرم در میلی لیتر)در عصار ه های به ترتیب ۰/۹ - ۰/۵ و ۱/۲-۰/۷ برای دارچین و۱/۶ - ۰/۹ و۱/۹- ۱ برای زنجبیل به دست آمد. آسپرژیلوس فلاووس حساستر از مخمر کاندیدا آلبیکنس شناسایی گردید و دارچین فعالیت ضد قارچی قوی تری از زنجبیل نشان داد .نتایج این مطالعه در شرایط آزمایشگاهی نشان داد که عصاره های بکارگرفته در مهار رشد قارچ های بیماریزا موثر بوده و به عنوان یک نگهدارنده و طعم دهنده طبیعی می توان از آن ها در مواد غذایی استفاده نمود شود.

Keywords:

عصاره آبی , آسپرژیلوس فلاووس و کاندیدا آلبیکنس , ریزرقت