تحلیل آسایش اقلیمی گردشگری (مطالعه موردی :خور و بیابانک)

در بررسی انواع گردشگر، مطابق با آنچه در سازمان جهانی گردشگری (WTO) ۱ آورده شده، حداقل ۱۶ گونه گردشگر شناسایی شده است که از میان گردشگر فرهنگی، تفریحی، زیارتی، درمانی و ... آنچه در شهرستان خور و بیابانک شناسایی میگردد، گونه گردشگری زیست محیطی از نوع کویرگردی است. تپه های ماسه ای اطراف روستای مصر و وجود بزرگترین دریاچه فصلی نمک ایران (پلایا) در شرق خور، از جمله جاذبه های طبیعی این منطقه هستند که در سالهای اخیر مقصد بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی بوده است. میانگین بالای تابش اشعه خورشید و همچنین پایین بودن نزولات جوی که از شاخصه های مناطق بیابانی و کویری است، اقلیمی سخت و خشن را برای منطقه رقم زده است که خود نقش تعیین کننده ای در انتخاب زمان مناسب برای بازدید از منطقه را داراست. پژوهش پیش رو با هدف بررسی شرایط کیفی اقلیمی منطقه و تعیین اقلیم گردشگری ماه های مختلف سال با کمک داده های بدست آمده از ایستگاه سینوپتیک خور میباشد. امتیاز کلیه زیر شاخصها برای ماه ها سال بر اساس جداول و نمودارهای استاندارد استخراج و طبقه بندی نهایی بر اساس معادله TCI بدست آمد. نتایج حاصل موید این امر میباشد که فروردین با امتیاز۹۲ ایده آل ترین ماه و ماه های مهر و آبان دارای شرایط عالی، ماه های خرداد، شهریور و اسفند دارای شرایط خیلی خوب و ماه های تیر، مرداد، آذر، دی و بهمن با شرایط خوب زمینه حضور گردشگر را در این منطقه دارند.

Keywords:

گردشگری , آسایش اقلیمی , TCI , خور و بیابانک , مصر