آموزش معماری پایدار در ایران، موانع و گرایش ها

مقاله حاضر درباره لزوم توجه به آموزش معماری پایدار در ایران و بررسی امکانات و موانع آن است. هدف این آموزش دستیابی به آگاهی علمی درباره منابع محیطی، اصول اخلاقی، ارزش ها و مهارت ها در راستای اهداف توسعه پایدار و مشارکت مردم در تصمیم گیری ها است. در گذار از معماری متعارف به سری معماری پایدار، آموزش معماری نیازمند تحولی اساسی بوده و با موانع متعدد و ساختاری هم مواجه است. مشکلات برنامه ریزی آموزشی در دروس معماری پایدار شامل استفاده از منابع محیطی، حمل و نقل، مصالح ساختمانی، جمع آوری و یکپارچه سازی سامانه های ساختمانی و کاربری های چند منظوره و منطبق با ارزش های انسانی می شود. در ایران این آموزش ها در تقابل با عادات جامعه قرار دارد و نیازمند هماهنگی ساختار مدیریتی است. بررسی آموزش معماری پایدار در سه دانشگاه ایرانی نشان داده که با وجود برخی کاستی هایی در این آموزش نگرش دانشجویان جهت یافته و انگیزه کافی برای تغییر عملکرد ایجاد شده است. معماری خورشیدی که در دهه هفتاد میلادی پس از بحران انرژی مورد توجه قرار گرفت، در ایران با اقبال بسیاری از استادان روبرو شده است چنانکه آن را در برنامه آموزش خود قرار داده اند.

Keywords:

آموزش , معماری پایدار , آموزش سنتی , برنامه ریزی , معماری خورشیدی