بررسی مقایسه ای وضعیت سلامت روان سه گروه از کارکنان رسمی، قرارداد معین و حجمی شرکت برق منطقه ای در سال ۱۳۹۸ abstract
زمینه وهدف: سلامت روان یکی از مهم ترین شاخص های سرمایه انسانی هر سازمان می باشد که چشم پوشی از آن می تواند باعث مشکلات مختلفی در کارکنان آن سازمان می گردد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه ای وضعیت سلامت سه گروه از کارکنان رسمی، قرارداد معین و حجمی انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی می باشد جامعه پژوهش شامل کلیه کارکنان شرکت برق منطقه ای بود و از هر گروه رسمی، قرارداد معین و حجمی، تعداد ۵۰ نفر (جمعا ۱۵۰ نفر) به عنوان نمونه به صورت در دسترس انتخاب و با استفاده از پرسشنامه ۲۸ سوالی GHQ گلدبرگ ۱۹۷۲ مورد آزمون قرار گرفتند. دراین پژوهش پایایی پرسشنامه GHQ از طریق ضریب آلفای کرونباخ با ۰/۹۱ به دست آمد. داده ها با استفاده از روش آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (آزمون تحلیل واریانس یک راهه و روش تعقیبی فیشر) و از طریق نرم افزار SPSS -۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین نمره کلی و مولفه های آزمون GHQ در میان سه گروه رسمی، قرارداد معین و حجمی تفاوت معنادار وجود دارد. P<۰/۰۵ هم چنین آزمون تعقیبی فیشر برای مقایسه میانگین نمرات مولفه های سلامت روان (شکایت جسمانی،
اضطراب نارسایی های اجتماعی و افسردگی) در میان سه گروه افراد شرکت کننده نشان داد که تفاوت معناداری از نظر سلامت روانی بین کارکنان قرارداد و حجمی وجود ندارد، اما بین کارکنان رسمی با کارکنان معین کار و حجمی تفاوت معنادار وجود دارد، یعنی افراد رسمی از نظر سلامت روانی وضعیت مطلوب تری را نسبت به کارکنان معین کار و حجمی داشتند و کارکنان قرارداد معین و حجمی از کارکنان رسمی بیشتر دچار مشکلات روانی بودند و سلامت روانی آنان بیشتر اسیب پذیر است. نتیجه گیری: کار کردن در شرایط طاقت فرسا، کار با حجم زیاد، کنترل کم، پاداش کم، شرایط ناایمن و نظایر این ها بسیار خسته کننده و استرس زا می باشند و باعث ایجاد خطرات زیادی برای سلامت روانی کارکنان می گردند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد که عوامل استرس زای مربوط به کار به دلایل مختلف، کارکنان قرارداد معین و حجمی را بیش تر تحت تاثیر قرار می دهند و این گروه از کارکنان نسبت به کارکنان رسمی آسیب پذیر هستند. بنابراین به مدیران و مسئولین توصیه می شود که توجه بشیتری به وضعیت روانی، اجتماعی و اقتصادی کارکنان قرارداد معین و حجمی داشته باشند و برای بهبود وضعیت سلامت روانی آنان برنامه هایی را طراحی نمایند.