مقایسه کمک طلبی تحصیلی، راهبردهای حل مسئله و خودکارآمدی در دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و دانش آموزان عادی

هدف از پژوهش حاضر تعیین تفاوت کمک طلبی تحصیلی، راهبردهای حل مسئله و خودکارآمدی در دانش آموران مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی و دانش آموزان عادی بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان)دختر و پایه های چهارم تا ششم دوره ابتدایی شهر شیراز در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل دادند. از بین جامعه آماری ۴۰ نفر از دانش آموزعادی به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و ۴۰ نفر از دانش آموز مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی به روش هدفمند )مبتنی ،) بر هدف( انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های کمک طلبی تحصیلی ریان و پینتریچ ) ۱۹۹۷ راهبردهای حل مساله کسیدی و لانگ ) ۱۹۹۶ ( و خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران) ۱۹۸۱ ( استفاده شد. بعد از جمع آوری و استخراج داده ها، نمرات شرکت کنندگان با استفاده از تحلیل واریانس )تک متغیره و چند متغیره( وTمستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که بین کمک طلبی تحصیلی، راهبردهای حل مسئله و خودکارآمدی در دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و دانش آموزان عادی تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد بین مولفه های کمک طلبی تحصیلی)پذیرش کمک و اجتناب از کمک طلبی( و مولفه های راهبردهای حل مسئله )درماندگی در حل مسئله، مهارگری حل مسئله، سبک مسئله خلاقانه، اعتماد در حل مسئله، سبک اجتناب و سبک گرایش( بین دو گروه دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و دانش آموزان عادی تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

کمک طلبی تحصیلی , راهبردهای حل مسئله , خودکارآمدی , اختلال نقص توجه/ بیش فعالی.