شهرسازی نوین برای پایداری شهری

با شروع عصر صنعتی شدن دامنه مشکلات و مسائل شهرها؛ تمام طیفها، طبقات و اقشار اجتماعی را در بر گرفته است. مشکلاتی از انواع آلودگیها در سرزمین،مشکلات تولید شده ناشی از ترکم جمعیتی، فعالیتهای اجتماعی، دشواری های دسترسی و ارتباطات شهری و غیره، دولتهای ملی و محلی را به چالش طبیده و موضوع بحث روشنفکران، فیلسوفان، جامعه شناسان، شهرسازان و معماران قرار گرفته است. توسعه مستلزم داشتن ساختاری اندام واره است. لذا، هر جزء دقیقا باید کار خود را هماهنگی و تناسب با اجزاء دیگر انجام دهد؛ اگر غیر از این باشد، معلولیت آن جزء یا همه ساختار مشخص میشود و آن معلولیت ممکن است به مرگ آن خط مشی توسعه منجر گردد . الگوی توسعه پایدار شهری با شاخصهایی چون تعادل فضایی، حفظ محیط زیست، توسعه متوازن اقتصادی، عدالت اجتماعی و غیره در مقابل الگوهای گذشته قرار دارد که با تراکم مسکونی پایین، افزایش تک بنا، گسترش افقی شهر، ساخت و توسعه زمین های باز و شاخصهای دیگر تعریف میشود که الگوی گذشته باعث به وجودآمدن جدایی گزینی قومی و اقتصادی، نابودی محیط زیست، کاهش زمینهای کشاورزی و از بین تدریجی بناهای با ارزش معماری میشود. تحقیق حاضر سعی دارد کنکاشی پیرامون شهرسازی نوین و پایداری شهری داشته باشد.

Keywords:

شهرسازی نوین , پایداری , شهر