توسعه صنعت گردشگری در جهت توسعه پایدار شهری

امروزه صنعت گردشگری به عنوان بزرگترین صنایع خدماتی دنیا اهمیت روز افزونی یافته است به گونه ای که صنعت گردشگری با صنایعی چون نفت و خودروسازی رقابت می کند. بسیاری از کشورهای پیشرفته و کشورهای در حال توسعه این صنعت را در اولویت های اول اقتصادی خود قرار داده اند و با برنامه ریزی های خردمندانه توانسته اند سهم بالایی از بازار جهانی گردشگری را به خود اختصاص دهند. به همین علت است که امروزه به عنوان "صنعت گردشگری" از آن یاد شده است. گردشگری از قرن بیستم به منزله یک صنعت به شمار می رود. موفقیت صنعت گردشگری در سه دهه اخیر انکار ناپذیر است. این موفقیت نشان می دهد که تقاضا همچنان در آینده رو به افزایش خواهد بود. صنعت گردشگری سالانه بیش از ۴۰۰ میلیارد دلار روزانه روانه صندوق کشورهایی می کند که به صورت فعال در این بازار حضور دارند. در ده ه های اخیر گردشگری شامل هرگونه مسافرتی میشود که شخص به واسطه آن از محیط کار یا زندگی خود خارج شود. به کسی که گردشگری میکند گردشگر، سیاح یا توریست گفته میشود. در مجموع گردشگری به مجموعه فعالیتی اتلاق می شود که در جریان مسافرت یک گردشگر اتفاق می افتد، این فرآیند شامل هر فعالیتی از قبیل برنامه ریزی سفر، مسافرت به مقصد، اقامت، بازگشت و حتی یاد آوری خاطرات آن نیز می شود. در این پژوهش سعی بر آن شده تا بر اساس فعالیت های میدانی (پرسشنامه، مصاحبه و کاوش های تطبیقی باستان شناسی توسط نگارنده و...) و کتابخانه ای با رویکرد مبتنی بر توسعه پایدار شهری و در فرآیندی تکاملی، پویا و یک پارچه و عوامل درآمدزا و نیازهای بلند مدت توسعه ای در این بخش، بستر سازی لازم را در راستای توسعه پایدار گردشگری فراهم نماید. بر این اساس سه رویکرد اساسی در تدوین برنامه توسعه گردشگری با محوریت بخش های صیانت و نظارت و بهره برداری عقلانی از آثار باستانی به شرح ذیل مد نظر قرار گرفته شده است. اول : رویکرد حفاظت محور، به معنای صیانت از میراث تاریخی، معنوی، و طبیعی با توجه به اصل بهره برداری پایدار از منابع، که سهم نسل های آینده را از این مواهب تضمین نماید. دوم: رویکرد توسعه محور، که توجه به مقوله عوامل رشد اقتصاد گردشگری بر مناطق به فرآیند تدوین برنامه گردشگری منجر می شود. سوم: رویکرد یک پارچه گرا در برنامه ها و اعمال سیاستها، که بر همکاری مستمر و تعاملی بین بخش های مرتبط با فعالیت های گردشگری و ناظر بر میراث تاریخی، معنوی و طبیعی تاکید دارد. در این رویکرد استفاده از توانهای مشارکتی اجتماع در تبیین برنامه ها و مشارکت آگاهانه و فعالانه در اجرای برنامه ها شرطی اساسی تلقی می شود. از مهم ترین نتایج این پژوهش حفاظت آثار باستانی و جذب و بررسی پیشنهادات فرهنگی و اقتصادی در حوزه صنعت توریسم و گردشگری، راه های برقراری ارتباط و آشنایی با آئینها و متد جدید جهت استفاده مقاصد و درآمدزایی در صنعت گردشگری در جهت توسعه پایدار شهری می باشد.

Keywords:

صنعت گردشگری , توریسم , گردشگر , توسعه پایدار , حفاظت آثار باستانی.