تبیین نحوه ی اثر گذاری مولفه های اخلاقی بر کاهش بهره وری در سازمان(مطالعه ای مروری)

امروزه دیدگاه ها و دلایل مختلفی پیرامون علت تشکیل سازمان ها بیان میشود ولی میتوان گفت به دلیل روحیه ی کمال طلبی انسان، این پیشرفت مستمر و بهره وری مداوم است که به هدف غایی تشکیل سازمان ها بدل شده است. بهره وری را میزان مفید بودن یا کامیابی می دانند. هدف از بهبود بهره وری به حداکثر رساندن استفاده از منابع فیزیکی، نیروی انسانی، تسهیلات به نحو علمی و کاهش هزینه های سازمان است. دارایی هر سازمان از میزان انباشت منابع فیزیکی و انسانی آن تشکیل شده است اما این منابع انسانی سازمان هاست که به راحتی قابلیت رشد و توسعه را دارد بنابراین عنصر اساسی در هر گونه تلاش برای بهبود بهره وری در سازمان ها عنصر انسانی است؛ ولی از سوی دیگر، به دلیل پیچیدگی رفتارهای انسانی همواره سنجش بهره وری نیروی انسانی سخت تر از دیگر مسئولیت های مدیریتی مانند محاسبات مالی یا محاسبات در حوزه ی مدیریت عملیاتی سازمان است. از آنجائی که اخلاق را اصول و قواعد بایدها و نبایدها مانند خوبی، راستگویی، بدی و دروغگویی می دانند، رعایت نکردن آن، مسبب بروز عواملی است که تاثیر بسزایی در عدم بهرهوری نیروی انسانی در سازمانها دارد. این عوامل می توانند به صورت زیر کار درروی در سازمان، کندکاری و بی تفاوتی در سازمان، اشتغال به کار دوم، طفره روی در سازمان، رفتارهای مخرب فردی، تبعیض در سازمان، رفتارهای مخرب سیاسی و ظاهرسازی در سازمان آشکار شوند که در این مقاله ی مروری به تفضیل درباره ی هرکدام آنها و تاثیرات مخربشان بر بهره وری نیروی انسانی پرداخته شده است.

Keywords:

بهره وری , نیروی انسانی , اخلاق