مقایسه بازداری و انعطاف پذیری شناختی در دانش آموزان دارای اختلال سلوک و عادی

هدف: کارکردهای اجرایی از قبیل بازداری و انعطاف پذیری شناختی، برای عملکردهای روزمره از جمله تنظیم پاسخهای هیجانی در موقعیتهای اجتماعی و همچنین موفقیتهای کاری و تحصیلی ضروری است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه بازداری و انعطاف پذیری شناختی در دانش آموزان مبتلا به اختلال سلوک و عادی انجام گرفت. مواد و روشها: روش این پژوهش علی مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر دارای اختلال سلوک و دانش آموزان عادی مشغول به تحصیل در نیمه دوم سال ۱۳۹۸ در مدارس ابتدایی شهرستان پارس آباد بودند. تعداد ۳۰ دانش آموز دارای اختلال سلوک و ۳۰ دانش آموز عادی به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و از نظر ویژگیهای جمعیت شناختی سن و پایه تحصیلی با گروه نمونه همتا شدند. دو گروه به صورت انفرادی و با حضور پژوهشگر به مصاحبه بالینی ساختاریافته براساس DSM-۵، پرسشنامه علائم مرضی کودک (فرم معلم)، آزمون استروپ برای سنجش بازداری و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده نیز با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات خطا در کارت۳ و خطا در کارت۴، در دانش آموزان دارای اختلال سلوک بالاتر و ادراک گزینه های مختلف، ادراک کنترل پذیری به طور معنیداری در این دانش آموزان پایین تر است(.(P<۰/۰۰۱ نتیجه گیری: این نتایج نشان میدهد که دانش آموزان دارای اختلال سلوک، بازداری شناختی ضعیف تر و انعطاف پذیری شناختی پایینتری دارند.

Keywords:

بازداری , انعطاف پذیری شناختی , اختلال سلوک