اثربخشی قصه درمانی بر خودکارآمدی کودکان دبستانی

پژوهش حاضر باهدف اثربخشی قصه درمانی بر خودکارآمدی کودکان ابتدایی در شهر تهران انجام شد. روش پژوهش حاضر باهدف اثربخشی قصه درمانی بر خودکارآمدی کودکان ابتدایی در شهر تهران انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر منطقه ۱۰ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ که در پایه های پیش دبستان، اول، دوم و سوم مشغول به تحصیل هستند، تعیین گردید. ۶۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت آنلاین به پرسشنامه خودکارآمدی موریس پاسخ دادند. از میان آنها ۴۰ نفر که زیر نقطه برش بودند جدا شدند و با در نظر گرفتن ملاکهای ورود و خروج درنهایت ۳۰ پرسشنامه انتخاب شد. این ۳۰ نفر را به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش (N= ۱۵) جای دادیم. نتایج نشان داد که بین قصه درمانی و خودکارآمدی رابطه معناداری وجود دارد. بدین معنا که قصه درمانی میتواند خودکارآمدی را بهبود ببخشد.

Keywords:

خودکارآمدی , قصه درمانی , کودکان دبستانی