بررسی نقش انزجاردرمانی در بهبود افراد دارای اعتیاد

هدف این تحقیق بررسی نقش انزجاردرمانی در بهبود افراد دارای اعتیاد می باشد در بررسی این موضوع باید گفت جوانان و نوجوانان هرکشوری سرمایه های ارزشمند و آینده سازان با عزت جوامع خود هستند بطوریکه بایستی با فرهنگ سازی و آموزش ، استعداد های آنها را برای سازندگی تقویت کرده ، به بالاتر بردن آگاهی آنان در مسیر تکامل و خود- شکوفایی مساعدت و مکانیزم هایی برای حفظ بهداشت روانی و جسمانی آنها فراهم کرد .اما اعتیاد به مثابه مانعی برسر راه تحقق این اهداف ، علت بروز بسیاری از رفتارهای نابهنجار ، بزهکاری و ناهماهنگی های روانی و رفتاری است که علاوه بر ضررهایی که برای افراد درگیر در جامعه دارد ، هزینه های ناشی از خرید ، مصرف ، پیشگیری ، مبارزه و درمان ؛ جنبه های سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی کشور را متاثر می کند . روش های مختلفی برای پیشگیری و درمان بیماران دارای اعتیاد وجود دارد که یکی از آنها انزجار درمانی است. در این روش که مشخصه ی اصلی آن استفاده از یک محرک آزارنده و نامطبوع می باشد بعد از اینکه فرد مراجع رفتار هدف (رفتار غیرعادی و ناسازگار مثل مصرف مواد مخدر) را انجام داد ، بلافاصله درمانگر بایستی محرک آزارنده و تنبیه کننده مثل دادن دارو ، شوک الکتریکی ونشان دادن تصاویر منزجرکننده را به فرد درگیر ارائه دهد . در نتیجه گیری باید گفت انزجاردزمانی یکی از روش های رویکرد رفتاردرمانی است که در درمان بسیاری از اختلالات بکار می رود ولی باید گفت اثربخشی این روش باتوجه به میزان همکاری مراجع در محیط خارج از درمان می تواند کوتاه مدت یا دائمی باشد ، همچنین باعث شود الگوهای انگیزشی رفتاری (مثل دیدن ، بوییدن ، شستن دست ، میل جنسی و ...) که قبلا مورد علاقه ی افراد درگیر بودند ، کاهش یافته و دیگر تکرار نشود (خاموش شود) در واقع موفقیت این روش درمانی زمانی تضمین شده است که بیمار (مراجع بتواند در محیط خارج از درمان ازمحرک هایی که منجر به رفتار ناسازگار می شود ، اجتناب کرده و فاصله بگیرد .

Keywords:

رویکرد رفتاردرمانی , انزجاردرمانی , همکاری مراجع , درمان اعتیاد , محرک آزارنده