اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر افکار خودکشی در بیماران دیالیزی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر افکار خودکشی در بیماران دیالیزی بوده است. طرح پژوهش حاضر، یک طرح نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل با پیش آزمون وپس آزمون است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی بیماران دیالیزی زن و مرد مرکز دیالیز کیانمهر شهرستان رشت بوده اند. نمونه آماری این پژوهش عبارتند از ۲۴ بیمار دیالیزی که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند وبا گمارش تصادفی تعداد ۱۲ نفر در هر گروه (کنترل وآزمایش) قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه افکار خودکشی بک استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از روش آماری کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان دادند که درمان شناختی- رفتاری موجب کاهش افکار خودکشی در بیماران دیالیزی می شود. بنابراین درمان شناختی-رفتاری بر افکار خودکشی در بیماران دیالیزی تاثیر دارد.

Keywords:

درمان شناختی-رفتاری , افکار خودکشی , بیماران دیالیزی.