اثر برنامه توانبخشی ورزشی در سطوح پایدار و ناپایدار بر تعادل و قدرت عضلات اندام تحتانی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ۱۰ هفته برنامه توانبخشی ورزشی در سطوح پایدار و ناپایدار بر تعادل و قدرت عضلات اندام تحتانی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، ۳۰ بیمار به طور تصادفی در دو گروه تمرینی قرار گرفتند. تمرینات به مدت ۱۰ هفته و سه جلسه در هر هفته انجام گرفت و مدت هر جلسه یک ساعت بود. برای ارزیابی قدرت عضلات از داینامومتر دستی استفاده شد. آزمون های زمان ایستادن روی یک پا و زمان برخاستن و رفتن به ترتیب برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا استفاده شدند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های مکرر و آزمون تی مستقل و وابسته مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که در هر دو گروه تمرینی، افزایش معنی داری در تمام پارامترهای اندازه گیری شده مشاهده شد. همچنین، یافته ها بیانگر این بود که گروه تمرین در سطح ناپایدار، پیشرفت معنی دارتری در قدرت عضلات و تعادل ایستا و پویا نسبت به گروه تمرین در سطح پایدار داشته است. نتیجه گیری: به طورکلی، می توان گفت تمرین در سطوح پایدار و ناپایدار، منجر به افزایش معنی داری در قدرت عضلات و تعادل بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می شود. با توجه به این نتایج، متخصصان مربوطه می توانند از این تمرینات به عنوان یک مکمل در کنار درمان های دارویی برای این بیماران استفاده کنند.

Keywords:

Multiple sclerosis , Single leg stance , Get up and go , Stable and unstable surfaces , مولتیپل اسکلروزیس , ایستادن روی یک پا , برخاستن و رفتن , سطوح پایدار و ناپایدار