پیش بینی اعتیاد به شبکه های اجتماعی در دانش آموزان نوجوان بر اساس افسردگی و شخصیت خودشیفته با در نظر گرفتن نقش میانجیگری خودافشایی

هدف این پژوهش پیش بینی اعتیاد به شبکه های اجتماعی در دانش آموزان نوجوانان بر اساس افسردگی و شخصیت خودشیفته با در نظر گرفتن نقش میانجی گر خودافشایی بود. روش پژوهش، توصیفی و از نمونه طرح های همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان نوجوان دختر و پسر دوره دوم دبیرستان شهر تهران در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بود که از بین آن ها با استفاده از روش خوشه ای چندمرحله ای ۳۰۰ دانش آموز نوجوان انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های گرایش و میزان استفاده از شبکه های اجتماعی (Momeni and Taghilo, ۲۰۱۶)، افسردگی بک (Beck Depression Inventory, ۱۹۷۸)، شخصیت خودشیفته (Raskin & Terry, ۱۹۸۸) و خودافشایی مجازی (Chelon, ۱۹۷۸) جمع آوری و با روش تحلیل رگرسیون چندمتغیره در نرم افزار آماری SPSS۲۰ تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که تاثیر معناداری بین افسردگی، شخصیت خودشیفته و خودافشایی با اعتیاد به شبکه های اجتماعی وجود دارد (۰۱/۰=p). همچنین مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار بوده و نتایج از نقش میانجیگری خودافشاگری در تاثیر شخصیت خودشیفته و خودافشایی و اعتیاد به شبکه های اجتماعی حمایت می کند.

Keywords:

شبکه های اجتماعی , افسردگی , شخصیت خودشیفته , خودافشایی , دانش آموزان نوجوان