حق مالکیت فکری

موضوع این مقاله بررسی حق مالکیت فکری در نظام حقوقی ایران می باشد.حق مالکیت فکری، یکی از حقوق اساسی و حائز اهمیت هر فرد در جامعه به شمار می رود. امروزه با گسترش روز افزون اختراعات و اکتشافات، تالیفات و محصولات فکری و فرهنگی، حوزه شمول و نفوذ این حقوق نیز به طور چشم گیری، افزایش یافته است. علاوه بر این، در جوامع پیشرفته و دموکراتیک، حقوق مالکیت فکری در کنار سایر حقوق فردی و مسلم افراد، مانند حق حیات و حق آزادی قرار گرفته است. درباره این که از چه زمانی حق مالکیت فکری برای پدید آورنده به واسطه ی خلق اثرش شناخته شد و یا این که در دوران باستان نیز مولف، دارای حق مالکیت بوده یا خیر، نمی توان به روشنی اظهار نظر نمود.ما در این پژوهش به بررسی حق مالکیت فکری اختراعات و اکتشافات می پردازیم و مباحثی را در دو فصل مورد بررسی قرار می دهیم.نتیجه ای را که می توان ضمن این پژوهش بیان نمود این است که مجوزهای اجباری ثبت اختراع زمانی صادر می شوند که حق اختراع مورد سوء استفاده قرار گیردو منافع جامعه این امر را اقتضاء کند همچنین مهم ترین علل مطلق بودن و دائمی بودن حقوق مالکیت فکری این است که دارنده ی حقوق فکری، مثل دارنده ی اموال مادی می تواند از اثر فکری خود استفاده نماید (حق استعمال)، یا از منافع و نتایج آن بهره مند گردد (حق استثمار)، یا از طریق بیع و انتقال آن را از ملکیت خود خارج نماید (حق اخراج از ملکیت).

Keywords:

مخترع , اختراع , حق , مالکیت , معنوی , فکری.